Afronding stageperiode
Door: Danique Beekmans
Blijf op de hoogte en volg Danique
30 Mei 2014 | Indonesië, Jogjakarta
Vandaag is de allerlaatste dag dat ik als leerkracht aanwezig ben op SD Teruna Bangsa. Mijn laatste lesdag was al afgelopen woensdag. Vandaag nog enkele observaties uitvoeren en dit verwerken in mijn scriptie. Dan is de stageperiode afgelopen. Komende woensdag wordt er nog een afscheidslunch georganiseerd voor de leerkrachten, Rens en mij. Zelfs de leerkrachten zeggen dat het lijkt alsof ik hier pas gisteren voor het eerst binnenkwam. En ook ikzelf heb nog steeds het gevoel dat ik een 'groentje' ben als stagiaire hier. Ik heb het wel veel ervaren als mijn eerste studiejaar op de PABO. Geen flauw idee hoe het in zijn werk gaat allemaal, omdat het hier natuurlijk heel anders is dan in Nederland.
Toch heeft dit mij als leerkracht een geheel ander perspectief gegeven, waar ik zeker iets mee kan in de toekomst. Het hoeft niet altijd muisstil te zijn in de klas. Kinderen leren door plezier. Dat is een internationaal principe. En plezier betekent niet altijd structuur en stilte. Hoewel het in Indonesie dan weer naar een erg vrij level wordt getild..
Morgen komt Rens weer aan. En ik ben helemaal niet nerveus of zenuwachtig. De vorige keer dat hij zou komen, wist ik niet hoe hij het hier zou vinden, wat hij van mijn vrienden zou vinden, of we het wel aankonden na elkaar 2 maanden niet gezien te hebben ineens 2 weken volle bak bij elkaar op de lip te zitten. De vorige keer is dit ZO ontzettend goed uitgepakt. Dus ik heb er ook het volste vertrouwen in dat wij met 5 weken reizen erg veel plezier gaan beleven. Nieuwe plekken ontdekken, genieten van het tropische paradijs. Inmiddels ben ik in Jogja in de bekende sleur beland. Afscheid nemen van Jogja blijft lastig, maar ik ben er wel helemaal klaar voor om te genieten van mijn vakantie en weer nieuwe dingen te beleven. Samen met Rens (en later Janna en Jimmy).
Deze week hebben we afscheid genomen van Yentl en Nienke. De laatste avond van Nienke, heb ik me wel gerealiseerd hoe erg ik de Indonesische cultuur ga missen. Nadat we met Reza, Mario en Lukki bij Oxenfree hadden afgesproken, en rustig wat gekletst hebben, wilden de mannen graag wat eten. In Yogyakarta kan je op 4 plaatsen per straat nasi met kip o.i.d. krijgen. We namen dus buiten, op Malioboro, voor de supermarkt, plaats op een grote mat. Hier zaten we met zijn vijven in kleermakerszit, op de straat, en de jongens met een bananenblad met nasi, sambal & gegrilde kip. Dit wordt uiteraard met de handen gegeten. Na een 'U wanna try?' kreeg ik een hand met nasi voor mijn mond. Vervolgens werd de nasi met de duim in mijn mond geschoven. Daarna dacht ik ineens: Dit moet je in Nederland eens proberen. Dan kijkt iedereen echt superraar op. Hierop zei Mario vervolgens: 'I like it when you eat with your hands. You look like one of us.' Ik blijf me verbazen over de culturele verschillen, soms. Eerst ging ik altijd met hen en andere Nederlanders iets doen. Maar de laatste weken heb ik ook veel tijd alleen met de Indonezen gespendeerd. Reza noemt me dan ook een 'Bule Reject'. Dit houdt in dat ik ondertussen al (te) veel van het Indonesische leven heb overgenomen en daarom niet meer wordt gezien als 'Bule', maar meer als local. Hij gaf dit als voorbeeld waar ik erg om moest lachen:
-' Hey girl, I can show you Indonesia. We can discover Yogyakarta together'
-' Yes sure, where you wanna go? Sosrowijayan? Prawirotaman? Gejayan? Nologaten? What area do you live in?'
Het grappige is dat ik inderdaad al deze wijken ken en weet waar ze zitten.
Na het eten hebben Mario, Reza en ik nog tot half 4 in de nacht op die plek gezeten, gepraat en gelachen. Dit zijn dingen die ik wel erg ga missen.
Gisteren was een feestdag. Jesper, ook een Nederlander die werkt bij een van onze favoriete eettentjes, had een uitnodiging gestuurd voor een feest genaamd 'happy swinging'. Het zou een feest zijn bij een rivier. Meer details kreeg ik niet. De anderen hadden een afspraak om te koken met iemand van hun school, dus ik had verder ook geen plannen. Daarom ben ik met Lukki, Reza en Mario naar dat feest gegaan. Wat een gaaf feest was dat! Het leek precies op het vertrouwde Hyperhouse dat in de zomer wel eens in Loon op Zand wordt georganiseerd. Het principe, de muziek, de aankleding was precies hetzelfde. Alleen is de omgeving en de temperatuur natuurlijk een stukje anders. Het was wel een ontzettend gezellig en leuk feest! Het fijne was ook dat het al vroeg begon (we waren daar om 4 uur), dus was het ook op tijd afgelopen. Tegen 10 uur waren we alweer thuis. Ook wel een keer prettig, om toch te feesten, maar ook op tijd thuis te zijn.
Morgen komt Rens WHIEEEEHHHH!
oja en ik heb vakantie!
Toch heeft dit mij als leerkracht een geheel ander perspectief gegeven, waar ik zeker iets mee kan in de toekomst. Het hoeft niet altijd muisstil te zijn in de klas. Kinderen leren door plezier. Dat is een internationaal principe. En plezier betekent niet altijd structuur en stilte. Hoewel het in Indonesie dan weer naar een erg vrij level wordt getild..
Morgen komt Rens weer aan. En ik ben helemaal niet nerveus of zenuwachtig. De vorige keer dat hij zou komen, wist ik niet hoe hij het hier zou vinden, wat hij van mijn vrienden zou vinden, of we het wel aankonden na elkaar 2 maanden niet gezien te hebben ineens 2 weken volle bak bij elkaar op de lip te zitten. De vorige keer is dit ZO ontzettend goed uitgepakt. Dus ik heb er ook het volste vertrouwen in dat wij met 5 weken reizen erg veel plezier gaan beleven. Nieuwe plekken ontdekken, genieten van het tropische paradijs. Inmiddels ben ik in Jogja in de bekende sleur beland. Afscheid nemen van Jogja blijft lastig, maar ik ben er wel helemaal klaar voor om te genieten van mijn vakantie en weer nieuwe dingen te beleven. Samen met Rens (en later Janna en Jimmy).
Deze week hebben we afscheid genomen van Yentl en Nienke. De laatste avond van Nienke, heb ik me wel gerealiseerd hoe erg ik de Indonesische cultuur ga missen. Nadat we met Reza, Mario en Lukki bij Oxenfree hadden afgesproken, en rustig wat gekletst hebben, wilden de mannen graag wat eten. In Yogyakarta kan je op 4 plaatsen per straat nasi met kip o.i.d. krijgen. We namen dus buiten, op Malioboro, voor de supermarkt, plaats op een grote mat. Hier zaten we met zijn vijven in kleermakerszit, op de straat, en de jongens met een bananenblad met nasi, sambal & gegrilde kip. Dit wordt uiteraard met de handen gegeten. Na een 'U wanna try?' kreeg ik een hand met nasi voor mijn mond. Vervolgens werd de nasi met de duim in mijn mond geschoven. Daarna dacht ik ineens: Dit moet je in Nederland eens proberen. Dan kijkt iedereen echt superraar op. Hierop zei Mario vervolgens: 'I like it when you eat with your hands. You look like one of us.' Ik blijf me verbazen over de culturele verschillen, soms. Eerst ging ik altijd met hen en andere Nederlanders iets doen. Maar de laatste weken heb ik ook veel tijd alleen met de Indonezen gespendeerd. Reza noemt me dan ook een 'Bule Reject'. Dit houdt in dat ik ondertussen al (te) veel van het Indonesische leven heb overgenomen en daarom niet meer wordt gezien als 'Bule', maar meer als local. Hij gaf dit als voorbeeld waar ik erg om moest lachen:
-' Hey girl, I can show you Indonesia. We can discover Yogyakarta together'
-' Yes sure, where you wanna go? Sosrowijayan? Prawirotaman? Gejayan? Nologaten? What area do you live in?'
Het grappige is dat ik inderdaad al deze wijken ken en weet waar ze zitten.
Na het eten hebben Mario, Reza en ik nog tot half 4 in de nacht op die plek gezeten, gepraat en gelachen. Dit zijn dingen die ik wel erg ga missen.
Gisteren was een feestdag. Jesper, ook een Nederlander die werkt bij een van onze favoriete eettentjes, had een uitnodiging gestuurd voor een feest genaamd 'happy swinging'. Het zou een feest zijn bij een rivier. Meer details kreeg ik niet. De anderen hadden een afspraak om te koken met iemand van hun school, dus ik had verder ook geen plannen. Daarom ben ik met Lukki, Reza en Mario naar dat feest gegaan. Wat een gaaf feest was dat! Het leek precies op het vertrouwde Hyperhouse dat in de zomer wel eens in Loon op Zand wordt georganiseerd. Het principe, de muziek, de aankleding was precies hetzelfde. Alleen is de omgeving en de temperatuur natuurlijk een stukje anders. Het was wel een ontzettend gezellig en leuk feest! Het fijne was ook dat het al vroeg begon (we waren daar om 4 uur), dus was het ook op tijd afgelopen. Tegen 10 uur waren we alweer thuis. Ook wel een keer prettig, om toch te feesten, maar ook op tijd thuis te zijn.
Morgen komt Rens WHIEEEEHHHH!
oja en ik heb vakantie!
-
30 Mei 2014 - 08:24
Moeti:
Hoi lievie
Hoe leuk heb je het gehad, nou ja gehad je bent nog niet weg, je hebt daar zoveel meegemaakt, en zoveel vrienden gemaakt, dit neemt niemand meer van je af. We gaan zodadelijk Rens wegbrengen naar het vliegveld, hoe cool is dat, dat jullie nu 5 weken samen zijn, en alleen maar dingen gaan bekijken nu. Gisteren heb ik wel aan je gedacht, nou iedere dag denk ik wel aan je, maar eigenlijk zou je gisteren teug komen, wat nu niet het geval is. Natuurlijk heb je gelijk, dit moet je doen, zeker nu je al daar bent. Samen backpacken. Maar lieve schat, over 5 weken komen jullie weer samen terug. Ik kan niet wachten, maar over 2 weken gaan wij zelf op vacantie, dat scheelt weer voor ons, nou lieve schat, veel plezier samen, en geniet ervan. Goed op elkaar passen, dikke x en I LOVE YOU VERY MUCH xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Helma -
30 Mei 2014 - 08:38
Frieske:
Mooi verslag weer daan. Nu het volgende avontuur, lekker backpakken met Rens ( Janna en Jimmy). En dan nog veel meer moois zien van Indonesië. Kijk goed uit en geniet ervan, maar dat gaat jullie wel lukken. Doe je vrienden daar de groeten xxxxxxxxxxxxxxxx Pa -
30 Mei 2014 - 12:50
Tante Marij:
nou meid ga maar heerlijk genieten van je laatste weken want ze zullen om vliegen hoop dat je nog een super vakantie mag hebben samen met je lief dikke xxx en tot snel -
30 Mei 2014 - 18:08
José:
lieve danique
soms als we naar elkaar aan het appen zijn.vind ik het zo raar,
als er bij jou staat
.....aan het typen...je bent zover weg en dan toch zo dicht bij!
rens is nu onderweg naar jou om samen deze laatste weken te beleven!
Heel veel plezier samen ....geniet ervan....en vooral GOED uitkijken !
Dikke kus jose -
30 Mei 2014 - 19:04
Carolien :
heel veel plezier danique en rens.genieten en goed uitkijken .love you.dikke kus .xxxxxx -
01 Juni 2014 - 18:03
Nelly:
Lieve Danique,ik heb Rens uitgezwaaid toen hij op weg ging naar jou,gek idee dat als hij terug komt dit samen met jou is.Maar eerst een paar weken vakantie en genieten samen,heel veel plezier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
