Afscheid nemen bestaat niet
Door: Danique Beekmans
Blijf op de hoogte en volg Danique
25 April 2014 | Indonesië, Jogjakarta
Na twee erg fijne weken met Rens moest er helaas ook weer afscheid genomen worden. Toch wel erg vervelend om twee keer door dat moeilijke moment te moeten, waarin je iemand door een poortje ziet vertrekken. Gelukkig werd ik opgevangen door Janna, Jimmy en Nanda. De lieverds <3.
Hierbij was het afscheid nemen echter niet afgelopen. Een dag later hebben we weer op het vliegveld gestaan en afscheid genomen van onze geliefde mama, Hedwich en papa Paul.
Een dag later weeeeer op het vliegveld. Dit keer echter om Patrick, onze begeleider van PABO Tilburg, te verwelkomen! Dat was wel erg gezellig, maar ook vreemd om samen met hem in Jogja rond te hangen. Ook heb ik een goed gesprek met Patrick gehad. Ik wilde HEEL ERG GRAAG meer van Indonesie zien, maar zou niet op tijd af kunnen studeren en heb van de PABO mijn ticket naar Nederland moeten boeken, zodra het traject op Teruna Bangsa voorbij was. Patrick heeft me de vraag gesteld of ik het dan echt zo belangrijk vind om in Juni af te studeren en of ik het ook overleef als ik me richt op de herkansingsperiode in Augustus. Om eerlijk te zijn interesseert dit me erg weinig. Ik heb dus eindelijk de knoop doorgehakt om toch langer te blijven! Zo kan ik toch nog naar Bali, Lombok, Gilli, Sulawesi, Borneo, Sumatra..
En het mooie nieuws is.. RENS KOMT TERUG! En die gaat gezellig met mij mee reizen vanaf eind mei / begin juni. Binnenkort gaan we kijken voor tickets (dit betekent dus hopelijk ook dat ik niet meer alleen terug hoef te vliegen :D nog een voordeel!). We zullen tegen 6 Juli naar Nederland vliegen.
Het was heel erg fijn het contact met thuis weer zo dichtbij te hebben met de komst van Rens en Patrick. Alleen is dit wel een hele grote spiegel die je er even aan herinnert dat het leven in Nederland toch ook wel erg fijn is en dat je het stiekem toch wel erg mist. Voor mij zijn mijn leven in Indonesie en Nederland makkelijk te scheiden, waardoor ik over het algemeen ook niet zo'n last heb van heimwee. Maar door hun komst werd de grens een heel stuk vager. Het gekke is dat ik bij aankomst in Jogjakarta compleet op 0 begonnen ben. Geen vrienden, geen kennissen, geen huis, geen familie, geen niks. Inmiddels heb ik een vaste werkplek, sociale omgeving, een thuis, een vertrouwde omgeving, mijn eigen scootertje, en gezien Jimmy inmiddels mijn menstruatiecyclus uit zijn hoofd kent, kunnen we hem wel als familie beschouwen. Het voelt nu een beetje alsof ik twee 'thuis' heb, maar ik weet ook dat zodra ik hier vertrek, dit leventje compleet voorbij zal zijn. Naar Nederland kom ik weer terug en alles zal zijn zoals het was, maar wanneer ik terug kom naar Jogja, is het waarschijnlijk alleen ter bezoek. Eventjes gedag zeggen tegen vrienden (tegen die tijd misschien wel 'oude bekenden'), een beetje rondkijken en waarschijnlijk na 3 weken weer weg. Dit is hetgeen wat het zo lastig maakt hier te moeten vertrekken.
Op stage gaat het inmiddels een tikkie beter. Nog steeds is het niveau van Engels van de leerlingen niet heel erg hoog. Vanaf grade 4 kunnen de leerlingen erg goed Engels, maar ik geef met name les aan de jongere klassen (playgroup, kindergarten, grade 1-3). Inmiddels heb ik wel gemerkt dat mijn creativiteit is gegroeid wat betreft het bedenken en uitvoeren van lessen. Zonder veel middelen, toch proberen de leerlingen gemotiveerd aan de lesstof te laten merken. Eerst zag ik lichtelijk op tegen het lesgeven aan de playgroup-kindergarten, omdat ik het zelf gewoon erg lastig vond les te geven aan leerlingen die weinig engels kunnen, terwijl ik de moedertaal niet spreek. Inmiddels kijk ik hier juist het meest naar uit! Omdat, zeker de jonkies, zo ontzettend enthousiast zijn over alles en ook echt plezier beleven aan leren. Jammer dat mensen dit plezier en enthousiasme vaak verliezen, naarmate ze ouder worden.
Wat ik ook zo bizar vind, is hoe erg mensen hier opgaan in hun geloof. 'Nee, ik ben niet gelovig' gaat er bij Indonezen dan ook echt niet in. Je moet toch wel in IETS geloven..
Bij de paasviering van de kindergarten werden er een uur lang liedjes gezongen over Jezus & God en meerdere keren gebeden. Bijzonder om te zien hoe sommige kleuters hier ook in opgaan. De foto's zijn in ieder geval geweldig.
Afgelopen weekend zijn we op 'familieweekend' geweest naar Karimunjawa. Een eilandengroep ten noorden van Java. We hebben het familieweekend genoemd, omdat we met een groep Nederlanders zijn gegaan. Roel, Stephan, Jimmy, Janna, Nienke, Yentl, Misha en ik. Ik wist dat de reis lang zou zijn, maar we hebben 15 uur over de heenweg gedaan en 10 uur over de terugweg. Het voelde lang, maar niet zo lang als in Nederland. In 15 uur rijd je naar Spanje!
Maar absoluut, het was het waard! Elke keer denk ik dat ik inmiddels het mooiste van Indonesie, of althans Java, wel gezien heb. Maar telkens kom ik weer op plekken die dan toch weer mooier zijn. Helder blauwe zee, van meters diep kon je de bodem nog zien, vissen zien zwemmen. Parelwitte stranden, kleurige vissen, palmbomen, kokosnoten en prachtig weer. Karimunjawa is de definitie van paradijs. We hebben er gesnorkeld, op een bootje gechilld, aan het strand gelegen, gezwommen, gebarbecued en in een bak met haaien gestaan.
Erg leuk ook om dit met de gekke Hollandse familie te doen. Ten eerste was er de nummercheck. Elk familielid kreeg een nummer en wanneer Roel nummercheck schreeuwde, moest iedereen in volgorde zn nummer schreeuwen, om even te controleren of iedereen er nog wel was.
Ook hebben we nog een klein carnavalsfeestje op de boot gevierd met twee emmertjes water halen en veel ge-lalala.
Maandagavond waren we pas laat thuis. Morgenochtend is er wederom paasviering op SD Teruna Bangsa. Het eerste gedeelte van de ochtend zal de kindergarten een modeshow houden, waar ik ontzettend benieuwd naar ben, want het oefenen zag er al goed uit!
Daarna zal ik met de primary school meedoen met spelletjes. Wegens de viering moet iedereen batik aan. Dit is een soort van traditionele indonesische print en de kledingstukken worden ook op een speciale manier gemaakt.
Vandaag ben ik weer naar het immigratiekantoor geweest. DIKKE HIGH FIVE, omdat ik in 1 keer alle formulieren had :) Volgende week meteen ophalen dus weer.
Morgen na school is het plan om naar een of andere berg te gaan. De indonezen zijn altijd zo lekker duidelijk. Bijvoorbeeld dit gesprek met Nanda (vrijwel alle gesprekken met indonezen gaan zo):
- 'What you do this weekend?'
-' Don't know, no plans yet'
-' Ok, we go to mountain, ya?
- ' Cool, what mountain?'
- ' Mountain'
-' Ya, what mountain?'
-' mountain, with villa, swimming pool, will be nice'
-' ok, where is it?'
-' mountain'
Duidelijk. Ik weet dus weer totaal niet wat me te wachten staat dit weekend, maar Nanda regelt het wel :'D. Eigenlijk weet ik nooit wat me te wachten staat. Maar het is altijd super leuk! Dus ik ben erg benieuwd.
Liefs uit Jogja!
Hierbij was het afscheid nemen echter niet afgelopen. Een dag later hebben we weer op het vliegveld gestaan en afscheid genomen van onze geliefde mama, Hedwich en papa Paul.
Een dag later weeeeer op het vliegveld. Dit keer echter om Patrick, onze begeleider van PABO Tilburg, te verwelkomen! Dat was wel erg gezellig, maar ook vreemd om samen met hem in Jogja rond te hangen. Ook heb ik een goed gesprek met Patrick gehad. Ik wilde HEEL ERG GRAAG meer van Indonesie zien, maar zou niet op tijd af kunnen studeren en heb van de PABO mijn ticket naar Nederland moeten boeken, zodra het traject op Teruna Bangsa voorbij was. Patrick heeft me de vraag gesteld of ik het dan echt zo belangrijk vind om in Juni af te studeren en of ik het ook overleef als ik me richt op de herkansingsperiode in Augustus. Om eerlijk te zijn interesseert dit me erg weinig. Ik heb dus eindelijk de knoop doorgehakt om toch langer te blijven! Zo kan ik toch nog naar Bali, Lombok, Gilli, Sulawesi, Borneo, Sumatra..
En het mooie nieuws is.. RENS KOMT TERUG! En die gaat gezellig met mij mee reizen vanaf eind mei / begin juni. Binnenkort gaan we kijken voor tickets (dit betekent dus hopelijk ook dat ik niet meer alleen terug hoef te vliegen :D nog een voordeel!). We zullen tegen 6 Juli naar Nederland vliegen.
Het was heel erg fijn het contact met thuis weer zo dichtbij te hebben met de komst van Rens en Patrick. Alleen is dit wel een hele grote spiegel die je er even aan herinnert dat het leven in Nederland toch ook wel erg fijn is en dat je het stiekem toch wel erg mist. Voor mij zijn mijn leven in Indonesie en Nederland makkelijk te scheiden, waardoor ik over het algemeen ook niet zo'n last heb van heimwee. Maar door hun komst werd de grens een heel stuk vager. Het gekke is dat ik bij aankomst in Jogjakarta compleet op 0 begonnen ben. Geen vrienden, geen kennissen, geen huis, geen familie, geen niks. Inmiddels heb ik een vaste werkplek, sociale omgeving, een thuis, een vertrouwde omgeving, mijn eigen scootertje, en gezien Jimmy inmiddels mijn menstruatiecyclus uit zijn hoofd kent, kunnen we hem wel als familie beschouwen. Het voelt nu een beetje alsof ik twee 'thuis' heb, maar ik weet ook dat zodra ik hier vertrek, dit leventje compleet voorbij zal zijn. Naar Nederland kom ik weer terug en alles zal zijn zoals het was, maar wanneer ik terug kom naar Jogja, is het waarschijnlijk alleen ter bezoek. Eventjes gedag zeggen tegen vrienden (tegen die tijd misschien wel 'oude bekenden'), een beetje rondkijken en waarschijnlijk na 3 weken weer weg. Dit is hetgeen wat het zo lastig maakt hier te moeten vertrekken.
Op stage gaat het inmiddels een tikkie beter. Nog steeds is het niveau van Engels van de leerlingen niet heel erg hoog. Vanaf grade 4 kunnen de leerlingen erg goed Engels, maar ik geef met name les aan de jongere klassen (playgroup, kindergarten, grade 1-3). Inmiddels heb ik wel gemerkt dat mijn creativiteit is gegroeid wat betreft het bedenken en uitvoeren van lessen. Zonder veel middelen, toch proberen de leerlingen gemotiveerd aan de lesstof te laten merken. Eerst zag ik lichtelijk op tegen het lesgeven aan de playgroup-kindergarten, omdat ik het zelf gewoon erg lastig vond les te geven aan leerlingen die weinig engels kunnen, terwijl ik de moedertaal niet spreek. Inmiddels kijk ik hier juist het meest naar uit! Omdat, zeker de jonkies, zo ontzettend enthousiast zijn over alles en ook echt plezier beleven aan leren. Jammer dat mensen dit plezier en enthousiasme vaak verliezen, naarmate ze ouder worden.
Wat ik ook zo bizar vind, is hoe erg mensen hier opgaan in hun geloof. 'Nee, ik ben niet gelovig' gaat er bij Indonezen dan ook echt niet in. Je moet toch wel in IETS geloven..
Bij de paasviering van de kindergarten werden er een uur lang liedjes gezongen over Jezus & God en meerdere keren gebeden. Bijzonder om te zien hoe sommige kleuters hier ook in opgaan. De foto's zijn in ieder geval geweldig.
Afgelopen weekend zijn we op 'familieweekend' geweest naar Karimunjawa. Een eilandengroep ten noorden van Java. We hebben het familieweekend genoemd, omdat we met een groep Nederlanders zijn gegaan. Roel, Stephan, Jimmy, Janna, Nienke, Yentl, Misha en ik. Ik wist dat de reis lang zou zijn, maar we hebben 15 uur over de heenweg gedaan en 10 uur over de terugweg. Het voelde lang, maar niet zo lang als in Nederland. In 15 uur rijd je naar Spanje!
Maar absoluut, het was het waard! Elke keer denk ik dat ik inmiddels het mooiste van Indonesie, of althans Java, wel gezien heb. Maar telkens kom ik weer op plekken die dan toch weer mooier zijn. Helder blauwe zee, van meters diep kon je de bodem nog zien, vissen zien zwemmen. Parelwitte stranden, kleurige vissen, palmbomen, kokosnoten en prachtig weer. Karimunjawa is de definitie van paradijs. We hebben er gesnorkeld, op een bootje gechilld, aan het strand gelegen, gezwommen, gebarbecued en in een bak met haaien gestaan.
Erg leuk ook om dit met de gekke Hollandse familie te doen. Ten eerste was er de nummercheck. Elk familielid kreeg een nummer en wanneer Roel nummercheck schreeuwde, moest iedereen in volgorde zn nummer schreeuwen, om even te controleren of iedereen er nog wel was.
Ook hebben we nog een klein carnavalsfeestje op de boot gevierd met twee emmertjes water halen en veel ge-lalala.
Maandagavond waren we pas laat thuis. Morgenochtend is er wederom paasviering op SD Teruna Bangsa. Het eerste gedeelte van de ochtend zal de kindergarten een modeshow houden, waar ik ontzettend benieuwd naar ben, want het oefenen zag er al goed uit!
Daarna zal ik met de primary school meedoen met spelletjes. Wegens de viering moet iedereen batik aan. Dit is een soort van traditionele indonesische print en de kledingstukken worden ook op een speciale manier gemaakt.
Vandaag ben ik weer naar het immigratiekantoor geweest. DIKKE HIGH FIVE, omdat ik in 1 keer alle formulieren had :) Volgende week meteen ophalen dus weer.
Morgen na school is het plan om naar een of andere berg te gaan. De indonezen zijn altijd zo lekker duidelijk. Bijvoorbeeld dit gesprek met Nanda (vrijwel alle gesprekken met indonezen gaan zo):
- 'What you do this weekend?'
-' Don't know, no plans yet'
-' Ok, we go to mountain, ya?
- ' Cool, what mountain?'
- ' Mountain'
-' Ya, what mountain?'
-' mountain, with villa, swimming pool, will be nice'
-' ok, where is it?'
-' mountain'
Duidelijk. Ik weet dus weer totaal niet wat me te wachten staat dit weekend, maar Nanda regelt het wel :'D. Eigenlijk weet ik nooit wat me te wachten staat. Maar het is altijd super leuk! Dus ik ben erg benieuwd.
Liefs uit Jogja!
-
25 April 2014 - 10:03
Anne Voogd:
Hee Dani!
Wat een ontzettend stoere beslissing om nog langer te blijven! Je hebt groot gelijk, want volgens mij ben je 200% aan het genieten van je reis! Je schrijft echt ontzettend mooi en je doet net zoals wij enorm veel ervaring op! Geniet!
Kus Anne -
25 April 2014 - 11:59
Tessa De Nicht Van Hulten :
Hahahahahahaha neem die nanda mee terug pleasee! Me like her allready! Veel plezier bij mountain dit weekend! Wij kleuren hier 'gezellig' oranje. Hoezee!! Liefs xx -
25 April 2014 - 17:21
Danique:
Tess! Nanda is een kerel :D En hij komt in Augustus naar Nederland voor 3 maanden (En zal in Helvoirt verblijven bij zijn vriendinnetje)
whooooop indonezenparty -
25 April 2014 - 17:59
Nelly:
Je hebt weer een geweldig verslag geschreven of ja verslag,zeg maar een boekwerk over jou belevenissen.Je hebt gelijk om wat langer te blijven en nog meer te zien van dat land.Op de foto's te zien wondermooi.Geniet van alle momenten en de groetekes.
-
25 April 2014 - 18:05
Babe:
Hey schat,
Leuk (en lang :D ) verslag weer! Al wist ik het meeste natuurlijk al. Ik kan niet wachten om terug te komen en in de tussentijd ga ik gewoon lekker vaak langs je ouders. Leven hier in Nederland is op het moment ook erg fijn wat jou missen een beetje makkelijker maakt. Btw morgen is koningsdag dus dan kan vanavond en morgen ik mijn verjaardags kado aan jeeejj!!
Love you xx,
Rens -
25 April 2014 - 20:12
Moeti:
Dear miss Danique
Hallo mijn lievie, mijn honnepon, mijn schatje, je hebt weer een hoop ervaring in je zakken zitten.wat weer geweldig is.
dat je wat langer blijft, ja eeuuhhh natuurlijk heb je gelijk, nu je daar bent, snap ik dat je de rest ook wil bekijken.alleen moest ik wel weer omschakelen. Ik was alweer aan het aftellen, maar helaas (voor mij natuurlijk, kom ik ook wel weer overheen ) het duurt nu alleen wat langer voordat je terug komt. Geniet nog maar lekker mijn mopje. Maar ik zal zo blij zijn, als ik je weer zie op schiphol, je weet ik neem mijn hamer mee,(zoals afgesproken ) ik knuffel en kusje helemaal gek. Nou lieve schat, het verslag was weer super geschreven. Blijf alsjeblieft leuke dingen doen, en geniet er maar lekker van. Weet wel ik hou heel veel van je, en ben super trots op mijn kind. Dikke xxxxx van mij
Helma
-
26 April 2014 - 14:49
José:
Zo danique !!!
Wat een verslag weer en die foto's.
Ik snap je helemaal zeg ,wat een belevenis!
Geweldig dat rens ook weer naar je toe komt,
en jullie SAMEN het land verder kunnen gaan verkennen!
Maar onthoud dat Nederland ook heel mooi is ,
En dan vooral met je tante's in de buurt ......... Dus ......
Haha grapje hoor.... geniet er lekker van
XXX José -
27 April 2014 - 19:44
Ad , Vader Van Janna:
Wat heb je toch een boeiende manier van schrijven ! Als of de lezer alles zelf beleeft.
Groet,
Ad.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
