Verslag Rens: Van Bule tot Bung

Danique leek het leuk als ik ook een kort reisverslagje zou schrijven over Indonesië, al heb ik dit nog nooit eerder gedaan. Ook laat ze me haar verslag niet lezen voordat ik dit af heb want ze is bang dat ik ga afschrijven (dat zal de Pabo wel zijn..) dus daar gaan we dan maar.

Nadat ik weken lang stoer heb gedaan over het feit dat ik vliegen helemaal niet eng vond, stond ik toch wel redelijk strak van de zenuwen op Schiphol samen met mijn lieve schoonouders waar ik ook die nacht daarvoor heb mogen blijven. Ik weet niet of ik zenuwachtig was om in mijn eentje zo lang te moeten vliegen of misschien toch om D. weer te zien. Iedereen vertelde mij steeds dat ze mega zal veranderen wat blijkbaar positief is maar ik vond mijn vriendinnetje leuk toen ze in NL was dus misschien is verandering dan juist niet zo goed, dus wat kan ik verwachten? Nu aan het einde van mijn reis snap ik wat iedereen bedoelt maar nu begin ik te springen in de tijd dus terug naar het begin. 18 uur reizen is niet niks maar toen ik in Jakarta langs de rolband 30 min. lang op mijn koffer stond te wachten, was ik alles behalve moe. Ik werd helemaal gek omdat die fucking koffer maar niet wou komen en ik wist dat D. achter die hoek daar zou staan te wachten op mij. Gek idee als je zo lang naar iets uit kijkt en dan is het eindelijk zover. Dus toen ik mijn groene koffertje eindelijk had, rende ik als een gek naar de terminal waar ook idd mijn Belanda goreng op mij stond te wachten. Gek genoeg was ik 10 keer fitter dan zij en stond ik helemaal te springen wat D. in Indonesië niet meer echt gewend was gezien iedereen hier maar een beetje rustig aan doet. Ze vertelde me dan ook de hele tijd dat ik moest chillen en niet zo opgewonden moest zijn waarop ik dacht: fuck ze hebben gelijk.. mijn lieve vriendinnetje is veranderd in een hippie.. maar uiteindelijk bleek ze gewoon erg moe te zijn en binnen de kortste keren was ze weer de oude, leuk gestoorde, D. waar ik zo gek op ben.

Jakarta is groot, druk en vies maar toch hebben we het daar erg leuk gehad. Overal waar je kijkt zie je dat hier nederlanders in het verleden hebben gezeten. De nederlandse architectuur herken je overal of ook de hollandse bakker op de hoek met een grote windmolen op het dak maakt er geen geheim van. Je zou zeggen dat ze hier een hekel aan nederlanders zouden hebben maar niets is minder waar. Zodra je zegt dat je uit Nederland komt roept iedereen: VAN PERSIIIIIE!!! waarop ik graag met de naam van een Indo speler zou reageren maar ik ken er geen :D Als nederlander door Jakarta lopen is echt bizar. Iedereen lacht je aan en vind het tof dat je langs loopt dus ik was ook gelijk helemaal verliefd op de mensen hier. De mannen roepen dus allemaal Van Persiiie en de dames roepen steeds: hallo misteeeeer en dan giechelen ze nog, wat wel goed is voor je ego ofzo. D. Vertelde me steeds dat Jogjakarta of ook wel Yogyakarta (mag allebei) veel leuker is dan Jakarta dus ik was erg benieuwd.

de sfeer in Jogja is compleet iets anders dan in Jakarta. Je kan het een beetje vergelijken met Tilburg en Rotterdam. Maar ik als soort van Tilburger voel me veel meer op mijn gemak in Jogja. Het verkeer is lang niet zo druk en de mensen hier roepen veel minder vaak Bulleee wat blanke buitenlander betekend. Moet je je voorstellen dat je in Nederland negeeeer achter mensen aanroept.. je zou zeggen dat dat niet echt netjes is maar hier is dat blijkbaar normaal en je went er snel aan. Maar hoe dan ook is jogja echt een heel erg leuke stad en ik snap gelijk waarom D. hier niet meer weg wil.

Ik ga er maar vanuit dat D. erg uitgebreid verslag heeft gedaan over wat we hier allemaal zijn gaan doen (ze laat het me nog steeds niet lezen..) dus ik dacht meer op de sfeer en de mensen in te gaan dan jullie nogmaals te vervelen met verhalen over het strand, de restaurants, shemale-shows en het cave tuben. Ik geloof dat jullie al jaloers genoeg zijn op dit moment ;) Wat ik bijna net zo spannend vond als het vliegen naar Jakarta was het ontmoeten van D's vriendjes en vriendinnetjes hier. De eerste had ik al leren kennen op het vliegveld van Jogja want die kwam ons ophalen. Dit was Nanda een erg gespierde, vriendelijke en altijd lachende Indo. De rest leerde ik allemaal de volgende dag kennen tijdens Sajojo Night. Dit is een reggae feest waar iedereen hier 2 keer in de week naartoe gaat. Stuk voor stuk kwamen ze langs en waren allemaal erg geïnteresseerd. Ade, Reza, Jacky, Mario, Roel, Stephan en nog een hele boel meer. Bij sommige merk je dat ze veel om D. geven en dat ze me eerst een beetje gingen testen. Dit had ik vooral met Reza die hier een beetje een baasje is. Ik kreeg niet echt de hoogte van hem maar na een tijdje merkte ik dat hij me wel zag zitten en inmiddels zijn we dikke bung's (bro's) en probeert hij me te overtuigen om naar Indonesië te verhuizen :D. Met Ade de muzikant van de groep kan ik het ook erg goed vinden. Door onze gezamelijke liefde voor Hendrix en Mayer hebben we altijd iets om over te praten en ben ik zelfs al bij hem thuis geweest om samen met hem en wat vrienden van hem te jammen. Jacky is de grote baas hier. Hij kan vloeiend Nederlands en zorgt er altijd voor dat iedereen genoeg te drinken heeft. Dat we in zijn vakantie huisje met een mega boeddhisten tempel in de achtertuin hebben mogen slapen weten jullie zeker al dus daar gaan we maar niet dieper op in. Er is hier altijd wel iets te doen al plan je van tevoren niets. Je krijgt steeds van iedereen een uitnodiging om ergens naartoe te gaan en we zeggen eigenlijk altijd ja op alles.

Vandaag ben ik jarig! ..nou niet echt eigenlijk maar omdat D. mijn verjaardag gemist heeft omdat ze hier was, heb ik besloten dat ik vandaag nog een keer jarig ben. Dus D. moet alles doen wat ik zeg en zometeen gaan we een kadootje voor me kopen :))) Plus vanavond natuurlijk Sajojo night! En dan is het helaas al bijna tijd om weer terug naar mijn homeland te vliegen. Het ging allemaal zo snel en door het feit dat D. niet van plan is om eind Mei al terug naar NL te gaan (zoals je belooft hebt lieve schat..) moet ik maar gewoon terug komen in juni en samen met D., Jimmy en Janna gaan rondreizen ;) Wat jammer toch.

Aan iedereen in Nederland: ze mist jullie heel erg en vooral met het missen van Frits en Helma heeft ze het erg moeilijk. Maar ze heeft het hier erg goed en de mensen zijn erg leuk en zorgen goed voor haar. We hoeven ons dus geen zorgen meer te maken!

Tot over een paar dagen in NL!

Groetjes,

R.