Angsten overwinnen!
Door: Danique Beekmans
Blijf op de hoogte en volg Danique
28 Maart 2014 | Indonesië, Jogjakarta
Mijn grenzen verleggen en mezelf uitdagen om te zien waar ik toe in staat ben. Dat is in principe de hele insteek geweest waarom ik deze reis gepland heb. Nieuwe ervaringen opdoen en veel dingen leren. Leven met een andere denkwijze.
Nou, ik kan je zeggen, het doel grenzen verleggen en mezelf uitdagen is nu al behaald. En dan zit ik pas op de helft van mijn project.
Het afgelopen weekend was weer erg genieten. We waren uitgenodigd om te overnachten bij een van onze Indonesische kameraden. Deze fijne kerel bezit een klein vakantiepark dicht bij de Borobudur met kamers die vaak verhuurd worden voor huwelijksreizen. Een ontzettend romantische setting temidden van een groot rijstveld met uitzicht op de tempel. Grote, luxe kamers en heerlijk eten! (oh mijn god barbequevlees en aardappels!)
Vrijdag laat in de middag zijn we vertrokken, met de scooters, richting de Borobudur tempel. Dit is ongeveer een uurtje reizen. Graag wilden we daar arriveren voordat het donker was, gezien je dan die fijne kuilen en drempels in de weg dan helemaal niet ziet aankomen. Helaas regende het een tijd flink, waardoor we na een korte pauze verder trokken in de schemering. Hier kwam uitdaging nummer 1:
- Ontzettend hoge, veel te smalle brug over de rivier. Gelukkig nog wel van beton.
Door de zenuwen hield ik mijn scooter niet zo recht meer, wat het nog een stukkie spannender maakte. Stoere Jimmy, die bij mij achterop zat, sprak de comfortabele woorden:' Gewoon rechtdoor rijden, niets aan de hand!' Al zwiepend de overkant gehaald! wheeh!
Eenmaal aangekomen bij Jacky hebben we eerst genoten van het eten. Daarna hebben we weer een kampvuurtje gemaakt en heeft Jacky ons fijn gitaarspel en zang verzorgd (Die kerel heeft een stem, baas! Fantastisch).
De volgende dag zouden we gaan raften. Wegens omstandigheden gingen we later dan gepland. Maar Jacky had voor ons wel wat tijdverdrijf geregeld! Een fietstocht langs de schitterende omgeving. Precies zoals je je Indonesie voorstelt in Nederland: Rijstvelden, met aan de rand daarvan hoge palmbomen en daarachter bergen. Ook een schitterend uitzicht op de vulkaan Merapi (die gisteren overigens een klein 'kuchje' heeft gehad, waardoor heel Solo onder as lag. Hier is gelukkig niks aan het handje. Bijzonder hoe Indonezen zeggen ' maak je geen zorgen, is maar een kleine explosie.' Terwijl de foto's toch wel echt serieus lijken).
De fietstocht was VEULS te HEET, dus echt ver zijn we niet gegaan. Maar jeetje, wat een mooie plekken. We hebben nog een tussenstop gemaakt in de tofufabriek (alsjeblieft, ga daar niet naartoe als je gek bent op tofu. Echt fris is het niet) en een pottenbakkerij. Waar wij nog erg romantisch, a la de film 'ghost' , een beeldje hebben gekleid met zo'n draaitafel.
Daarna zijn we gaan raften. JEZUS wat was dat gaaf! Niet zozeer spannend, vooral een beetje peddelen. Maar de route was prachtig! Ook was het erg grappig dat we twee boten hadden en we elkaar de hele tijd liepen te etterbakken. Steeds had men het op 1 iemand gemunt die dan vervolgens uit de boot werd getrokken met behulp van een peddel van de andere boot. We hebben de andere boot gekaapt als een stel piraten, we hebben een treintje gemaakt in het water (romantic transport, volgens de mannen), al drijvend de salsa gedanst en we zijn geplet door zwaar bamboe waar we doorheen voeren.
Ook hebben we een stop gemaakt bij een brug van een meter of 5/6 boven het water. Ontzettend gammel! Laat je maar naar beneden vallen. Ja iedereen ging. De invloed van sociale druk. Ik durfde eigenlijk helemaal niet. Toch ben ik van die brug gesprongen. Het gekke was, dat ik de aankomst in het water veel eerder verwachtte, maar ik viel nog een paar seconden door. Dit maakt het echt heel spannend. Maargoed, toch gedaan!
Zondagochtend werden wij vroeg bij het reisbureau van Satu Dunia verwacht, want wij hadden een afspraak gemaakt om te gaan paragliden. Iemand zou met ons meerijden naar het strand, omdat wij de weg niet kenden. Wie komt daar aankakken. Lukki, een jongen die we al een aantal keer eerder in het cafe hadden gezien. Gezellig!
Weer een fijne route uitgekozen, deze knul. Nog een brug. Dit keer van planken. Die ook nog eens zo fijn bewogen als je er met de scooter overheen reed. Een meter of 20 boven een rivier. Dik huilen.
Er werd ons van tevoren gemeld dat we waarschijnlijk een tijd zouden moeten wachten voordat we konden gaan vliegen, totdat de wind in orde was. Nou dat wachten hebben we dus ook flink gedaan.
Om half 9 waren we op Pantai Parangtritis. Om kwart voor 1 ging ik als eerste de lucht in. Spanning en sensatie bij het opstijgen, maar voor de rest heb ik het erg relaxed gevonden. Het brugspringen vond ik spannender. Langs de bergwand heb ik wilde slinger-apen gezien. Ook leeeuk! Na 5 minuten waren we alweer beneden, helaas, omdat de wind toch niet optimaal was.
Een feestje in de avond is ook niet verkeerd. Ik was uitgenodigd om naar Lucifer te gaan, waar live-muziek werd verzorgd. Een paar biertjes later heb ik een duetje gezongen met onze getalenteerde Jacky. Die overigens half Vlaams spreekt, omdat hij daar 8 jaar heeft gewoond. Erg grappig.
De afgelopen week heb ik dagelijks een uur tot anderhalf uur bij de immigratiedienst gezeten om mijn visum te verlengen. Dit formulier, dat formulier. Woensdag terug voor foto's, dan terug voor vingerafdrukken, dan terug voor betalen. Wat een drama. Gelukkig had ik al mijn formulieren vrij snel in orde. Mijn paspoort had ik namelijk nodig om te vliegen naar Jakarta zondag (WANT DAN GA IK RENS OPHALEN <3!).
Gisteren heb ik dan eindelijk mijn paspoort mogen ophalen.
Vandaag is mijn laatste schooldag, waarbij ik aan mijn scriptie werk. Ik hoef maar 1 les te verzorgen vandaag. Daarna heb ik twee weken vakantie, om Rens te introduceren in mijn leven hier. Ik heb er echt heel veel zin in! en ben ontzettend benieuwd hoe hij het hier vindt en hoe de omgeving op hem gaat reageren.
Jullie zullen het allemaal horen.
Liefs uit Jogja <3
Nou, ik kan je zeggen, het doel grenzen verleggen en mezelf uitdagen is nu al behaald. En dan zit ik pas op de helft van mijn project.
Het afgelopen weekend was weer erg genieten. We waren uitgenodigd om te overnachten bij een van onze Indonesische kameraden. Deze fijne kerel bezit een klein vakantiepark dicht bij de Borobudur met kamers die vaak verhuurd worden voor huwelijksreizen. Een ontzettend romantische setting temidden van een groot rijstveld met uitzicht op de tempel. Grote, luxe kamers en heerlijk eten! (oh mijn god barbequevlees en aardappels!)
Vrijdag laat in de middag zijn we vertrokken, met de scooters, richting de Borobudur tempel. Dit is ongeveer een uurtje reizen. Graag wilden we daar arriveren voordat het donker was, gezien je dan die fijne kuilen en drempels in de weg dan helemaal niet ziet aankomen. Helaas regende het een tijd flink, waardoor we na een korte pauze verder trokken in de schemering. Hier kwam uitdaging nummer 1:
- Ontzettend hoge, veel te smalle brug over de rivier. Gelukkig nog wel van beton.
Door de zenuwen hield ik mijn scooter niet zo recht meer, wat het nog een stukkie spannender maakte. Stoere Jimmy, die bij mij achterop zat, sprak de comfortabele woorden:' Gewoon rechtdoor rijden, niets aan de hand!' Al zwiepend de overkant gehaald! wheeh!
Eenmaal aangekomen bij Jacky hebben we eerst genoten van het eten. Daarna hebben we weer een kampvuurtje gemaakt en heeft Jacky ons fijn gitaarspel en zang verzorgd (Die kerel heeft een stem, baas! Fantastisch).
De volgende dag zouden we gaan raften. Wegens omstandigheden gingen we later dan gepland. Maar Jacky had voor ons wel wat tijdverdrijf geregeld! Een fietstocht langs de schitterende omgeving. Precies zoals je je Indonesie voorstelt in Nederland: Rijstvelden, met aan de rand daarvan hoge palmbomen en daarachter bergen. Ook een schitterend uitzicht op de vulkaan Merapi (die gisteren overigens een klein 'kuchje' heeft gehad, waardoor heel Solo onder as lag. Hier is gelukkig niks aan het handje. Bijzonder hoe Indonezen zeggen ' maak je geen zorgen, is maar een kleine explosie.' Terwijl de foto's toch wel echt serieus lijken).
De fietstocht was VEULS te HEET, dus echt ver zijn we niet gegaan. Maar jeetje, wat een mooie plekken. We hebben nog een tussenstop gemaakt in de tofufabriek (alsjeblieft, ga daar niet naartoe als je gek bent op tofu. Echt fris is het niet) en een pottenbakkerij. Waar wij nog erg romantisch, a la de film 'ghost' , een beeldje hebben gekleid met zo'n draaitafel.
Daarna zijn we gaan raften. JEZUS wat was dat gaaf! Niet zozeer spannend, vooral een beetje peddelen. Maar de route was prachtig! Ook was het erg grappig dat we twee boten hadden en we elkaar de hele tijd liepen te etterbakken. Steeds had men het op 1 iemand gemunt die dan vervolgens uit de boot werd getrokken met behulp van een peddel van de andere boot. We hebben de andere boot gekaapt als een stel piraten, we hebben een treintje gemaakt in het water (romantic transport, volgens de mannen), al drijvend de salsa gedanst en we zijn geplet door zwaar bamboe waar we doorheen voeren.
Ook hebben we een stop gemaakt bij een brug van een meter of 5/6 boven het water. Ontzettend gammel! Laat je maar naar beneden vallen. Ja iedereen ging. De invloed van sociale druk. Ik durfde eigenlijk helemaal niet. Toch ben ik van die brug gesprongen. Het gekke was, dat ik de aankomst in het water veel eerder verwachtte, maar ik viel nog een paar seconden door. Dit maakt het echt heel spannend. Maargoed, toch gedaan!
Zondagochtend werden wij vroeg bij het reisbureau van Satu Dunia verwacht, want wij hadden een afspraak gemaakt om te gaan paragliden. Iemand zou met ons meerijden naar het strand, omdat wij de weg niet kenden. Wie komt daar aankakken. Lukki, een jongen die we al een aantal keer eerder in het cafe hadden gezien. Gezellig!
Weer een fijne route uitgekozen, deze knul. Nog een brug. Dit keer van planken. Die ook nog eens zo fijn bewogen als je er met de scooter overheen reed. Een meter of 20 boven een rivier. Dik huilen.
Er werd ons van tevoren gemeld dat we waarschijnlijk een tijd zouden moeten wachten voordat we konden gaan vliegen, totdat de wind in orde was. Nou dat wachten hebben we dus ook flink gedaan.
Om half 9 waren we op Pantai Parangtritis. Om kwart voor 1 ging ik als eerste de lucht in. Spanning en sensatie bij het opstijgen, maar voor de rest heb ik het erg relaxed gevonden. Het brugspringen vond ik spannender. Langs de bergwand heb ik wilde slinger-apen gezien. Ook leeeuk! Na 5 minuten waren we alweer beneden, helaas, omdat de wind toch niet optimaal was.
Een feestje in de avond is ook niet verkeerd. Ik was uitgenodigd om naar Lucifer te gaan, waar live-muziek werd verzorgd. Een paar biertjes later heb ik een duetje gezongen met onze getalenteerde Jacky. Die overigens half Vlaams spreekt, omdat hij daar 8 jaar heeft gewoond. Erg grappig.
De afgelopen week heb ik dagelijks een uur tot anderhalf uur bij de immigratiedienst gezeten om mijn visum te verlengen. Dit formulier, dat formulier. Woensdag terug voor foto's, dan terug voor vingerafdrukken, dan terug voor betalen. Wat een drama. Gelukkig had ik al mijn formulieren vrij snel in orde. Mijn paspoort had ik namelijk nodig om te vliegen naar Jakarta zondag (WANT DAN GA IK RENS OPHALEN <3!).
Gisteren heb ik dan eindelijk mijn paspoort mogen ophalen.
Vandaag is mijn laatste schooldag, waarbij ik aan mijn scriptie werk. Ik hoef maar 1 les te verzorgen vandaag. Daarna heb ik twee weken vakantie, om Rens te introduceren in mijn leven hier. Ik heb er echt heel veel zin in! en ben ontzettend benieuwd hoe hij het hier vindt en hoe de omgeving op hem gaat reageren.
Jullie zullen het allemaal horen.
Liefs uit Jogja <3
-
28 Maart 2014 - 08:16
Moeti:
Nou nou nou, tjonge jonge jonge, wat ben ik blij dat ik dat van te voren allemaal niet weet, en dat ik het achteraf lees. Maar 1 ding is zeker, je geniet enorm.het is mooi dat Rens naar je toe komt, morgen brengen wij Rens naar schiphol, wat zal die jongen blij zijn, als hij in Indonesie is, (en ik ook, dan kan ie jou in de gaten houden haha) geniet samen lekker de aankomende 2 weken. En nog 1 wijze raad van je moeti, geniet ervan want dit is natuurlijk geweldig, maar kijk aub uit. Het was trouwens weer een gewelgig verslag, met een hoop spannende verhalen. Dikke x -
28 Maart 2014 - 08:31
Frieske:
Mar meske toch, wat ben je toch een held. Ik word met de dag meer jaloers op je ( niet afgunstig).Smalle bruggen, diepe kloven, spuwende vulkanen, wat moet het toch fantastisch zijn om dat allemaal mee te (mogen) maken. Mooi dat wij het op deze manier ook een beetje mogen mee beleven, (en inderdaad maar goed dat ons mam dat achteraf doet). Veel plezier de komende 2 weken met Rens, dikke kus pa -
28 Maart 2014 - 10:14
Joe:
Lieve Danique
Wat een geweldige tijd maakt jij daar mee.
en wat een mooi verslag weer.
SUPER GAAF dat Rens dit weekend komt en dit met jou samen mee kan gaan beleven
Heel veel plezier met rens en op naar het volgende verslag !!!
XXX jose
-
28 Maart 2014 - 11:10
Rens:
Hey babe!
Nou ik zit met mijn koffers gepakt nog een laatste bakje koffie te drinken met ons mam (ha ik kan wel brabants!!) en ga dan zometeen naar ons (mijn??) schoonmam en pap.
Dan mag ik een nachtje tussen de Johnny Depp en HIM posters slapen en dan is het morgen (eindelijk) zover. Jaaaajjj
Ik kan echt niet wachten en snap niet helemaal dat ik bij het volgende verslag met mijn lachende kop op de foto's sta :)))))
Schatje ik hou van je en ik zie je over 2 dagen
xx Rens -
28 Maart 2014 - 12:03
Nelly:
Lieve Danique,wat een spannende dingen beleef jij daar,dit zijn
echt je grenzen verleggen.Ben blij dat Rens naar je toe komt
en een beetje op je let.Geniet van je vakantieweken samen en
de groetekes van Geert en mij.Dikke knuf. -
28 Maart 2014 - 14:04
Tante Marij :
jeetje wat spannend toch weer echt geweldig om dit allemaal te lezen op fbook kijk er iedere keer weer naar uit ik hoef niet te vragen of je geniet want dat doen wij hier al alleen door alles te lezen je schrijft het goed het is net of je er zelf bent geniet er nog maar heerlijk van meid ook van je twee weekjes vakantie het is voorbij voor je er erg in hebt dikke x de tante
-
28 Maart 2014 - 17:55
Petra Van Hulten:
He Danique,
Jeetje, wat zul jij levenservaring opdoen daar.......geweldig.
Oh oh eindelijk Rens komt , maar eerst gaat deze jongen nog een nachtje bij zijn schoonmoeder slapen( sterkte Frits ) haha ..!!
Ik wens jullie een fijne tijd samen ..
Dikke kus van ons xxxxx
-
28 Maart 2014 - 22:31
Tineke:
Meid, meid, meid wat een mooi verslag weer. Wat heerlijk dat je zo geniet in de weekenden. Je maakt in die paar weekjes meer mee dan een ander in een heel leven :). Geniet maar fijn van je vakantie met Rens! Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
